در ماه شوال سال دهم بعثت، پيغمبراکرم - صلى الله عليه وسلم- با سوده بنت زمعه- که از مسلمانان ديرين بود، و در هجرت دوم به حبشه در شمار مهاجران بود- ازدواج کردند. شوهر پيشين سوده، سکران بن عمرو بود که او نيز اسلام آورده بود، و همراه وي به حبشه هجرت کرد، و در سرزمين حبشه، يا پس از مراجعت به مکّه، از دنيا رفت. پس از گذشتن عدّه وفات، رسول‌خدا -صلى الله عليه وسلم- از وي خواستگاري کردند، و او را به همسري خويش درآوردند. سوده نخستين زني بود که پس از وفات خديجه به همسري آن حضرت درآمد، و در سنوات اخيرِ همسري‌اش، نوبت خود را به عايشه (رضي الله عنها) بخشيد.
حكمت ازدواج حضرت رسول صلي الله عليه و سلم با ام المؤمنين سوده بنت زمعه رضي الله عنها:
رسول صلى الله عليه وسلم پس از وفات خديجه - رضي الله عنها - بااو ازدواج كرد، در حالي كه او بيوه «سكران بن عمرو انصاري» بود. حكمت ايشان ازاختيار نمودن بانو سوده، با اينكه از رسول صلى الله عليه وسلم مسن‌تر بودند، اينبود كه بانو سوده يكي از مومنات مهاجري بود كه پس از بازگشت از هجرت دوم حبشه همسرخود را از دست داده و تنها و بي كس بود و اگر در اين هنگام يعني پس از وفات همسرشنزد خويشان خود باز مي گشت او را مجبور به مشرك شدن نموده و يا جهت جدا سازي او ازاسلام ايشان را به انواع عذاب مبتلا مي كردند. در نتيجه رسول صلى الله عليه وسلمايشان را متفكل شده و با او ازدواج كرد كه اين عمل نهايت احسان و تكريم رسول صلىالله عليه وسلم را در مقابل صدق ايمان و اخلاص بانو سوده به خدا و رسولش، نشان ميدهد. و به راستي اگر غرض رسول صلى الله عليه وسلم از اين ازدواج به همان صورت كهمستشرقين و ياوه گويان بهانه مي كنند شهوت و هوس راني بود بجاي زني كه پنجاه و پنجسال عمر داشته و به آستانه پيري رسيده است، دوشيزگان باكره را انتخاب مي نمود. اماايشان همواره الگوي شهامت و جوانمردي و ايثار بودند و از اين ازدواج هرگز غرضي بجزحمايت و رعايت بانو سوده نداشتند تا بدينوسيله او را در پناه خود بگيرند
آخرين ديدار حضرت رسول اكرم صلي الله عليه وسلم با هيأت‌هاي نمايندگي اقوام و قبايل در نيمه ماه محرم سال يازدهم هجرت 