وقتی اسلام آمد،حال و وضعی که زن در سایة آن زندگی میکرد،بسیار اسف بار بود. هیچ حقوقی مورد احترام نداشت و رأیش شنیده نمی شد. اسلام، او را از این اوضاع ناگوار نجات داد و منزلت او را بالا برد و ستمهای زیادی را که نسبت به او انجام می شد،از میان برداشت تا اینکه کم کم باور کرد که او نیز در انسانیت با مرد مساوی است و حقوق مشروع او را تضمین کرد و تهمت فریب آدم توسط زن را، به سبب معرفی کردن او به عنوان اصل شر و بدی در عالم، بی اعتبار نمود. و بیان کرد که شیطان آدم و حوا را با هم فریب داد همچنانکه قرآن می فرماید :
“أزلهما الشیطان عنها فأخرجهما مما کانا فیه”
اما شیطان موجب لغزش آنان شد و ایشان را از آن چه در آن بودند، خارج ساخت.
اسلام بیان میکند که تمام انسانها، زن و مرد از یک انسان آفریده شده‌اند :
“یا ایها الناسُ اتقوا ربَّکم الذی خلقکم من نفسٍ واحدهٍ”
ای مردم! از پروردگارتان بپرهیزید که شما را از یک انسان آفریده است
پس زن و مرد در انسانیت کاملاً با هم مساویند و در این مورد هیچ کدام بر دیگری امتیاز ندارد و کرامتی که خدا به انسان بخشیده : “و لقد کرمَّنا بنی آدمَ”به طور مساوی به زن و مرد عطا فرموده است.
وقتی که قرآن کریم از انسان یا بنی آدم صحبت میکند، منظورش زن و مرد با هم است. اما اگر بخواهد از یکی از آن دو صحبت کند، اصطلاح «الرجال» یا «النساء» را بکار میبرد.
زن و مرد پیش خداوند مساوی هستند و هیچ فرقی بین آنان نیست جز در عمل شایسته‌ای که هر یک از ایشان انجام می‌دهد. همچنانکه قرآن به آن اشاره میکند :
“مَن عمل صالحا من ذکرٍ و أنثی و هو مؤمن و لنحیینه حیاهً طیبهً و لَنجزنیَّهم أجرَهم بأحسنِ ما کانوا یعملون”
هر کس چه زن و چه مرد کار شایسته انجام دهد و مؤمن باشد بدو (در دنیا) زندگی پاکیزه و خوشایندی می‌بخشیم و (در آن دنیا) پاداش آنان را بر طبق بهترین کارهایشان خواهیم داد.
خداوند دعاء زن را اجابت میکند همچنانکه دعاء مرد را و عمل شایسته هیچ کدام را ضائع نمیکند. همان طور که قرآن میفرماید : “فاستجابَ لهم ربُّهم أنی لا أُضیعُ عملَ عاملٍ منکم من ذکرٍ أوانثی بعضکم من بعضٍ”
پس پروردگارشان دعای ایشان را پذیرفت و پاسخشان داد که من عمل هیچ کس از شما را که به کار خواسته باشد خواه زن باشد یا مرد ضائع نخواهم کرد.
و تعبیر قرآنی“بعضُکم من بعضٍ”دلالت میکند بر اینکه هر یک از آنان دیگری را تکمیل میکند و بدون مشارکت آنان با هم، ممکن نیست زندگی، روی آرامش و استقرار ببیند.
آیا بعد از این موضعگیری اساسی اسلام در خصوص زن، که در خلال نصوص قاطع کتاب و سنت بیان گردید، آدم منصف میتواند اسلام را به ستم و بی‌عدالتی نسبت به زن و پایمال کردن حقوق او متهم کند؟
در واقع تعالیم بزرگوارانه دین اسلام را با تقالید و عادات پوسیده و رفتار زشت برخی مسلمانان در برابر زن، ستمکارانه قاطی کرده‌اند که لازم است در حکم کردن بر اسلام و دیدگاههای او در این خصوص، بین این دو امر فرق گذاشته شود. وضع اسف بار زن، در بعضی از جامعه‌های اسلامی به جهل شایع در این جوامع بر می‌گردد و ربط به تعالیم اسلام ندارد.
نصيحت مادري به دخترش (هنگام فرستادن او به خانه‌ي بخت) 